Ես կարդացել եմ ոչմիբանից մարդուկը և այն գրել է Ջանի Ռոդարին, մի անգամ մի ոչմիբանից մարդուկ քայլում էր ոչմիբանից փողոցով, որը ոչմի տեղ չեր տանում և տեսավ մի մկնիկ նա ել էր ոչմիբանից, ոչմիբանից մարդումը հարցրեց իսկ դու կատուներից չես վախենում ոչ բայծ նա ասաց, որ պանիր է սիրում դրանք ոչմի բանի համ ունեն բայց քաղցր հոտ նա հարցրեց իսկ ինչու կատուներից չես վախենում ասում է, որովհերև նրանց ճանկերը ոչմիբանի են ոչմիբանից մարդուկը գլուխը պտըտվում էր նա ոչմիբանից մկնիկի ասածով արսեց նա ասաց, որ ուժգին գլուխը խփի պատին նա խփեց պատին եվ գլուխը ցավեց, որովհետև նա լավ ուժեղ խփվեց։